Aankomst in Ayacucho

Tsja, daar sta je ineens op het Zuid-Amerikaanse continent. Wat een ervaring, wat een indrukken.. Enigszins uitvergroot wellicht door een lichte jetlag en een nacht met weinig slaap. Alsof ik al ruim aan de coca bladeren ben, terwijl ik er maar twee heb geprobeerd bij het ontbijt vanochtend, met een tintelende tong tot gevolg. Kan je het je voorstellen? Ontbijt met heerlijke broodjes (chaplas), kaas en een heerlijk fris zuivelprodukt, met een smaak en substantie ergens tussen melk en yoghurt in. En daarnaast staat gewoon een glazen potje met coca bladeren! Het waren er echt maar twee en ze proefden een beetje bitter. Alles moet de eerste keer zijn, toch?

Na een vlucht van ruim 12 uur zijn we zondagavond rond 7 uur lokale tijd in Lima geland, waar de nacht al gevallen is. Afgezien van heel veel auto’s, die net als onze taxibus (gereden door Roko) ook op weg zijn naar het centrum van de miljoenenstad, zien we niet veel meer dan lichtjes, de voor- en achterlichten van de lange files, de lichten van de stad, reclamelichten.. Je zou bijna concluderen dat een lichtend pad voor ons ligt. Dit is natuurlijk dichterlijke vrijheid, maar het is bepaald geen grap en het onderwerp is uiterst serieus te nemen. Het zuiden van Peru, en met name de regio Ayacucho waarnaar wij op weg zijn, was iets meer dan 30 jaar geleden de bakermat van Sendero Luminoso, de Maoistische guerillabeweging die jarenlang voor dood en verderf zorgde en de regio op een enorme achterstand heeft gezet. Wij zullen de volgende dag in een museum dat gewijd is aan deze donkere periode in de geschiedenis, de achtergrond horen van een ingetogen, maar gedreven jonge vrouw die ons over de strijd vertelt, een strijd waarbij, zo benadrukt ze, aan beide zijden gruwelijkheden zijn begaan. Maar laat ik dit blogbericht niet al te zwaar beginnen…

Als we ’s avonds veilig door Roko bij ons hotel in Lima zijn afgezet, weten we dat we een hele korte nacht voor de boeg hebben: om half drie komt dezelfde taxibus ons maandagochtend weer ophalen voor de binnenlandse vlucht naar Ayacucho. Ach, door de moeheid wennen we gewoon wat sneller aan het tijdsverschil! Helaas is het de volgende morgen bewolkt, waardoor we niet veel zien van het Andesgebergte waar we overheen vliegen. Een enkele besneeuwde top prikt door het wolkendek heen. De landing is spectaculair, want even hebben we het gevoel dat de berg waar we naar toe vliegen wel erg dichtbij komt, maar net op het moment dat bij mij een lichte inwendige paniek opkomt, zet de piloot het toestel keurig neer op de hooggelegen landingsbaan van Ayacucho (ca. 2750m).

Ayacucho is een prachtige stad met duidelijke Spaanse invloeden. Een stadplan met veel ‘quadros’ en ‘plazas’ en mooie Spaanse kerken met een dubbele toren aan de voorkant. Het hotel waar wij slapen, hotel ViaVia, heeft een mooi patio, met houten ballustrades en kamers die op de binnenplaats uitkijken. Het gebouw ligt aan een wijds en groen plein, waar Peruanen uitgebreid flaneren alsof het de Rambla in Barcelona is. Na een opfrissing en een heerlijk ontbijt op het balkon (met coca dus), uitkijkend op het groene plein worden we door onze gids Carlos opgehaald om naar het kantoor van Solid te gaan, dat iets hoger op de helling ligt met een mooi uitzicht over de stad. We worden zeer welkom ontvangen door de Peruaanse staf van Solid en wonen prima voorbereide presentaties bij over de projecten van Solid: Solid Rural (Solid Food, Solid OPD en Avelac) en Diamanta (met een grote verscheidenheid aan programma’s). We nodigen de lezers echt uit om de website van Solid te bezoeken om meer te weten te komen over de projecten van Solid, die focussen op opleiding en ondernemerschap van de lokale ‘productores’ en op zelfstandigheid en zelfredzaamheid van vrouwen, maar ook op gezonde (in de breedtste zin van het woord) families. Ieder project of programma wordt die ochtend ingeleid door de respectievelijke medewerker die verantwoordelijk is en het enthousiasme straalt er vanaf. Zo goed en zo kwaad als het gaat stellen wij een aantal vragen in het Spaans, maar gelukkig is Inge van Solid aanwezig om ons met vertalingen bij te staan.

We lunchen met het hele team van Solid in het ViaVia-restaurant van ons hotel en de gemixte tafelsetting dwingt ons nog meer onze Spaanse kennis in de praktijk te brengen. Het was bepaald geen stille lunch, dus dat was een goed teken!

De middag worden we door Carlos door het centrum van Ayacucho geleid, we bezoeken een markt en een ‘weefkunstenaar’, de bekroonde Alfonso Sulca, die kunstig geweefde kleden maakt met 3D motieven die uit het kleed lijken springen. En dan bezoeken we het privaat gerunde museum over de periode dat het Lichtend Pad de regio in zijn greep had. Indrukwekkend en relatief zo kort geleden nog. Het was geen opgewekt, maar wel een waardevol bezoek, dat meer licht schijnt op de reden waarom Solid hier nog veel en goed werk kan doen.

De avond wordt luchtig afgesloten op het balkon van ons hotel, waar we elkaar tijdens het eten elkaars foto’s tonen die we ruimschoots hebben geschoten die dag. Die van Marijke spannen de kroon, maar ja, wat wil je met zo’n toeter om je nek. We zullen een aantal mooie op het blog plaatsen! Morgenochtend vroeg op om de projecten van Diamanta te bezoeken. Maar eerst heel diep.... zzzzzzzzzzzzzzzzzzz.

Pancho (Frank), Ayacucho, 6 Marzo 2017