Establo Avelac, een boerderij op bijna 4000m hoogte

Na ons bezoek aan de families van Familias Saludables staat de volgende dag een bezoek aan de opleidingsstal Establo Avelac op het programma, een ‘granja’ (boerderij) met koeien, een enkele Alapaca -Chori genaamd, die meer als huisdier fungeert en je graag wil knuffelen- en een aantal kassen met diverse groenten en bloemen. De onverwoestbare Rosalvina en Jovanna zijn ook weer van de partij en Rosalvina vertelt met passie over het werk op de boerderij, waar jongeren in een één of twee jarige cursus de beginselen van het ‘boeren’ geleerd krijgen.

Een zestal jongeren van tussen de 14 en 16 jaar is aanwezig, hoewel de school pas de volgende week begint. Doorgaans zijn de jongeren twee dagen op de ‘granja’ en de rest van de week zijn zij bij hun familie waar zij ook werkzaamheden moeten verrichten. Rosalvina geeft een presentatie en toont een video waar twee van de aanwezige jongeren zelf vertellen over hun motivatie om deze opleiding te volgen. Met de opleiding kunnen zij ervaring op doen om ofwel eigen bedrijf te beginnen danwel te besluiten om verder in deze richting te gaan studeren. Alles natuurlijk binnen de financiële mogelijkheden van de ouders, die een beperkte bijdrage betalen voor de opleiding op de stal van Avelac.

In het kader van het ondernemerschap geeft mede-ambassadeur Marijke een presentatie over ondernemerschap. Als vrouw een eigen bedrijf starten in de bouw, een typisch mannenbolwerk, is geen eenvoudige opgave, maar zij vertelt enthousiast over het ontstaan van haar onderneming en de problemen die zij daarbij heeft ondervonden. Zij geeft de jongeren van Avelac een belangrijk advies: geloof in jezelf, werk keihard en laat je niet ontmoedigen. Doe net iets meer dan de anderen: je hoeft niet de goedkoopste te zijn, als je maar meerwaarde biedt. En dat in top-Spaans, af en toe bijgestaan door Inge van Solid. Chapeau Marijke! Dat het verhaal gepaard gaat met uitgebreid handgebaar maakt haar presentatie des te boeiender. ☺

De terugkeer naar Ayacucho is welkom, omdat iedereen behoorlijk moe is van de afgelopen twee intensieve dagen op grote hoogte. Een warme douche en een zacht bed zijn elementen die je op zo’n moment extra weet te waarderen. Maar, zal je je afvragen, is alles dan zo serieus tijdens deze reis? Nou, ik kan je vertellen dat ’s avonds de remmen los gaan.. Door alle indrukken gedurende de dag is de ontlading in de avond groot. En wat wil je, met negen kippen en één haan. Dat wordt dan een gekakel van jewelste. Daar komt bij dat vijf van de kippen Vlaams kakelen en dat vinden de vier Nederlandse Barnevelders maar vreemd. De haan heeft bovendien wat moeite om zowel de Nederlandse als de Belgische kippen te verstaan -een seniorenkwaaltje- zodat het voor hem bijzonder moeilijk is om orde te houden in het gemêleerde kiekenkot. Wat de grootste hilariteit opwekt zijn verschillende uitdrukkingen van de Vlamingen, waar de Nederlanders geen raad mee weten. Persoonlijk heb ik ook nooit van het bestaan, laat staan het verschil, geweten tussen Oost- en West-Vlaams. En het feit dat er verbuigingen in voorkomen, zoals in het Duits, doet de de Hollanders de wenkbrouwen fronsen. Rare jongens, die Vlamingen (vrij naar een bekend Gallisch beeldverhaal). De haan weet zich in het bonte gezelschap net staande te houden. Hij heeft weliswaar geen enkel overwicht, maar dat kan ook de kracht van zijn leiderschap zijn: laissez faire, om op het juiste moment de troep bij elkaar te kukelen.

Met andere woorden: de avond wordt benut om ontspanning te zoeken, die echt wel nodig is op deze inleefreis. Op verzoek van Solid houden we na het eten een korte tussen-evaluatie over het programma, dat door iedereen als heel bijzonder wordt ervaren, maar behoorlijk zwaar -van ’s ochtends vroeg tot laat in de middag, van project naar project-, met alleen in de avond na het eten een moment voor jezelf. Maar ja, het is dan ook een inleefreis; daar moet je wel wat voor doen! Morgen staat weer een vol programma voor ons ingepland. Dus met de kippen op stok. En de haan? Die kraait morgen vroeg, als hij zich niet verslaapt…

Gallo Pancho, 12 maart.